การเคลื่อนไหวตามจินตนาการ

     การเคลื่อนไหวเป็นองค์ประกอบพื้นฐานในการแสดงต่าง ๆ อย่างหนึ่งซึ่งสามารถใช้ในการสื่อความหมายต่าง ๆ ได้ โดยไม่ต้องอาศัยบทพูดบทเจรจานอกจากนี้ การเคลื่อนไหวยังช่วยให้เกิดความต่อเนื่องในบทบาทการแสดง ทำให้น่าติดตามและช่วยสร้างบุคลิกของตัวละครให้เด่นชัด รวมทั้งช่วยสร้างบรรยากาศการแสดงให้น่าชม

     หลักการเคลื่อนไหวตามบทบาทการแสดง มีดังนี้

     1.  ต้องสอดคล้องกับบทละครและบุคลิกลักษณะของตัวละคร

     2.  ต้องมีการเปลี่ยนลักษณะท่าทางการเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา ไม่อยู่กับที่หรือแสดงท่าทางเดิมนานเกินไป

     3.  ต้องเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง สม่ำเสมอ ไม่ตะกุกตะกัก

     4.  ต้องเคลื่อนไหว และสื่อความหมายได้ชัดเจน

     5.  ต้องมีลีลาตามจังหวะดนตรีประกอบหรือบทบาทที่ได้รับ จะทำให้ผู้ชมเกิดอารมณ์คล้อยตาม

 
การใช้เสียงและภาษาในการแสดง

 

     ในบทเจรจาหรือบทพูดของตัวละคร ควรคำนึงถึงการใช้เสียงและภาษา เพราะการพูดสามารถสื่อความหมาย ความคิด ความรู้สึกของตัวละครให้ผู้ชมรับรู้และเข้าใจได้ ผู้แสดงจึงควรใช้คุณสมบัติของเสียงให้เกิดประโยชน์ในการแสดง เช่น การใช้เสียงดัง-เบา เสียงสูง-ต่ำ เป็นต้น

     1.  การใช้เสียงในการแสดง

          ผู้แสดงสามารถใช้เสียงในการแสดง โดยมีหลักกการ ดังนี้

          1.  การใช้เสียงจะต้องสอดคล้องกับจังหวะการเคลื่อนไหวของตัวละคร

          2.  จะต้องเปล่งเสียงให้ดัง ชัดเจน มีความมั่นใจ ไม่ตะกุกตะกัก

          3.  ใช้คำพูดให้ถูกอักขรวิธี ถ้าพูดผิดอาจทำให้เกิดความประหม่าได้

          4.  ใช้น้ำเสียงให้สอดคล้องกับคำพูดและอารมณ์ของตัวละคร

          5.  ต้องมีจังหวะในการพูด เพื่อแสดงอารมณ์ของตัวละคร เช่น อารมณ์เศร้าก็พูดช้า ๆ อารมณ์โกรธก็พูดเร็ว ๆ หรือพูดเสียงดัง เป็นต้น

     2.  การใช้ภาษาในการแสดง

          การใช้ภาษาในการแสดง ผู้แสดงควรเลือกใช้ภาษาให้เหมาะสมกับบทบาทหน้าที่ของตัวละคร ซึ่งภาษาที่ใช้ในการแสดง แบ่งเป็น 3 ระดับ ดังนี้

          1.  ภาษาทางการ เป็นภาษาที่ใช้กับตัวละคร หรือสถานการณ์ที่เป็นทางการ เช่น หมอพูดกกับคนไข้ นักเรียนสนทนากับครู เป็นต้น

          2.  ภาษาไม่เป็นทางการ เป็นภาษาที่ใช้กับตัวละครหรือสถานการณ์ที่ไม่เป็นทางการ เป็นกันเอง เช่น นักเรียนคุยกับเพื่อน เป็นต้น

          3.  คำราชาศัพท์ เป็นภาษาที่ใช้กับตัวละครที่เป็นกษัตริย์และราชวงศ์หรือสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับคนที่เป็นกษัตริย์หรือราชวงศ์ เช่น พระราชาพูดกับอำมาตย์ เป็นต้น

     3.  การแสดงเป็นตัวละคร

          ในการแสดงละคร ผู้แสดงมีบทบาทสำคัญในการถ่ายทอดเรื่องราวผ่านบทบาทของตัวละครที่ได้รับ ซึ่งผู้แสดงที่ดีนั้นจะต้องแสดงให้สมบทบาทและพยายามเรียนรู้รวมถึงพัฒนาการแสดงของตนอย่างสม่ำเสมอ โดยเฉพาะการฝึกฝนการใช้เสียง การเคลื่อนไหวให้มีประสิทธิภาพ

          การแสดงเป็นตัวละครที่ดีนั้น ควรฝึกปฏิบัติ ดังนี้

          1.  ศึกษาบทละครที่ได้รับ ให้รุ้และเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่า เป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร มีเหตุการณ์และตัวละครอะไรบ้าง

          2.  ท่องจำบทพูด บทเจรจา ให้แม่นยำทั้งคำพูดและจังหวะในการพูด

          3.  ศึกษาตัวละครที่ตนเองได้แสดงว่า มีบุคลิกนิสัย บทบาทหน้าที่อะไรในเรื่อง เพื่อจะได้แสดงให้สมบทบาท

          4.  มีการซ้อมก่อนการแสดงจิรง เพื่อให้เกิดความต่อเนื่อง ไม่เกิดการผิดพลาดเมื่อแสดงจริง

          5.  การแสดงละคร ควรให้เกียรติและให้ความร่วมมือกับนักแสดงคนอื่น ๆ เช่น ร่วมฝึกซ้อมการแสดงร่วมกับผู้อื่น

 

ที่มา : เอกรินทร์ สีมหาศาล และคณะ. ศิลปะ ป.3. พิมพ์ครั้งที่ 2.  กรุงเทพฯ : อักษรเจริญทัศน์.

รูปภาพ : Kadperforming Arts